بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در جدایه‌های اشریشیاکلی از موارد عفونت‌های ادراری در شهرستان بجنورد

سابقه و هدف: شایع‌ترین عوامل ایجاد‌کننده عفونت ادراری، عوامل باکتریایی می‌باشند که در این میان، باکتری اشریشیاکلی یکی از عوامل مهم در ایجاد این بیماری است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مقاومت باکتری اشریشیاکلی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های گروه‌های گوناگون در موارد عفونت ادراری انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در مطالعه تجربی حاضر 50 نمونه از کشت‌های مثبت دارای عفونت ادراری ارجاع داده شده به آزمایشگاه بیمارستان "امام رضای" شهرستان بجنورد مورد بررسی قرار گرفت. بررسی مقاومت و حساسیت جدایه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام شد. حضور ژن‌های tetA، blaTEM، Sul1، aac(3)-IV و aadA1 نیز به روش مولکولی با پرایمرهای اختصاصی بررسی گردید. یافته‌ها: میزان شیوع مقاومت آنتی‌بیوتیکی، آمپی‌سیلین، کوتریماکسازول، لووفلوکساسین، اسید نالیدیکسیک، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین به‌ترتیب معادل 84، 60، 60، 52، 44، 22 و 6 درصد بود. در مجموع، در این مطالعه 50 جدایه باکتری E. coli جهت تعیین ژن‌هایblaTEM ،aac (3) -IV ،tetA ، Sul1 و aadA1 با استفاده از PCR (Polymerase Chain Reaction) مورد بررسی قرار گرفتند که بر مبنای نتایج، فراوانی ژن‌های blaTEM، aac (3) -IV، tetA، Sul1 و aadA1 به‌ترتیب معادل 24، 12، 10، 8 و 14 درصد بودند. نتیجه‌گیری: روش دیسک دیفیوژن آگار می‌تواند بـه‌عنـوان یـک روش غربـال‌گری اولیه برای تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی برای جدایه‌های اشریشیاکلی جدا‌شده از موارد عفونت ادراری به کار رود. برای بررسی دقیق میزان مقاومت جدایه‌ها نیز می‌توان از روش ژنوتیپی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Antibiogram ، Antibiotic Resistance ، Urinary Tract Infection ، آنتی‌بیوگرام ، عفونت ادراری ، مقاومت آنتی‌بیوتیکی