تأثیر قصه‌گویی بر اضطراب کودکان 7-4 سال بستری‌شده در بیمارستان: مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: قصه‌گویی یکی از روش‌های مناسب برای کاهش اضطراب کودکان بستری‌شده در بیمارستان است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی قصه‌گویی بر کاهش اضطراب کودکان 7-4 ساله‌ای است که در بیمارستان‌های آموزشی شهر اهواز بستری شده‌اند. روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. نمونه‌های مطالعه‌شده 40 کودک 4 تا 7 سال هستند که به دلایل مختلف پزشکی در بیمارستان‌های آموزشی شهر اهواز بستری شده‌اند. پژوهشگر قبل از مداخله، میزان اضطراب بیماران را براساس مقیاس اضطراب کودکان پیش‌دبستانی اسپنس (فرم والدین) بررسی کرد. بعد از این ارزیابی دو گروه مداخله و کنترل (در هر گروه 20 نفر) به‌صورت تصادفی (بلوکی ـ طبقه‌ای) انتخاب شدند. گروه مداخله، در برنامه قصه‌گویی چهار جلسه‌ای، هر جلسه به مدت حداقل 20 دقیقه، شرکت کردند. در سمت مقابل، گروه کنترل فقط در معرض مکالمات روزمره قرار داشتند. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (مجذور کای، آزمون‌های تی مستقل و تی زوجی) استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و در سطح معنی‌داری (0/05 > P ) تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین اضطراب دو گروه، بعد از مداخله، تفاوت آماری معنی‌داری وجود دارد و قصه‌گویی اضطراب کودکان گروه مداخله را کاهش داده است (0/01≥ P ). نتیجه‌گیری: قصه‌گویی می‌تواند اضطراب کودکان 4 تا 7 سال بستری‌شده در بیمارستان را کاهش دهد.  

کلیدواژه ها:

Storytelling ، Anxiety ، Child ، Hospitalization ، قصه‌گویی ، اضطراب ، کودکان بستری‌شده ، بستری‌شدن در بیمارستان