بررسی ارتباط خودکارآمدی و سرسختی دانش آموزان با روانشناسی مثبت نگر (مطالعه موردی: دانش آموزان پسر دوره متوسطه تهران)

هدف پژوهش بررسی تأثیر مداخله مثبت نگر گروهی بر پیوند با مدرسه در دانش آموزان پسر شهر تهران بود. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی خوشهای چند مرحله ای ۶۰ نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند گروه آزمایش ۳۰ نفر و گروه کنترل ۳۰ نفر). مداخله مثبت نگر گروهی در گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه گروهی 1/5 ساعته اجرا شد و یک ماه بعد از اتمام جلسه ها آزمون پیگیری اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پیوند با مدرسه رضایی شریف استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد مداخله مثبت نگر گروهی میزان پیوند با مدرسه و مؤلفه های آن را در دانش آموزان پسر در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش داده است. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت مداخله مثبت نگر به شیوه گروهی در افزایش پیوند با مدرسه در دانش آموزان پسر مؤثر بود.

کلیدواژه ها:

مداخله مثبت نگر گروهی ، پیوند با مدرسه ، دانش آموزان پسر