بررسی اثرات نامتقارن متغیر‌های اقتصادی بر سودآوری بانک ها بر اساس الگوی بانکداری جامع (مورد مطالعه: بانک ملی ایران)

مدل بانکداری جامع که تمرکز اصلی آن رفع انواع نیازهای مالی مشتریان است، از ترکیب بانکداری تجاری با بانکداری سرمایه‌گذاری به وجود می‌آید. بانکداری جامع نوعی نگرش مشتری محور به بانکداری است که از دو دهه گذشته در صنعت بانکداری کشورهای غربی مورد توجه ویژه قرار گرفته است و اصطلاحاً به بانک‌هایی گفته می‌شود که دامنه وسیعی از خدمات مالی اعم از خدمات تجاری، سرمایه‏گذاری، بیمه‌ای، مشاوره‌ای و غیره را به مشتریان خود ارائه می‏دهند. هدف این مقاله بررسی اثرات نامتقارن توسعه بخش بانکداری بر سودآوری بانک های کشور و به طور خاص بانک ملی بر اساس الگوی بانکداری جامع با رویکرد مدل غیرخطی تغییر رژیم مارکوف است. برای این منظور از اطلاعات سری زمانی ۱۳۹۶-۱۳۸۸ استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده مشاهده شد که متغیرهای نرخ بهره اوراق مشارکت، شاخص تمرکز صنعت، نسبت هزینه به درآمد، نسبت وام های معوق به کل وام‌ها، حقوق صاحبان سهام به کل دارایی ها، اثر منفی و معنی داری بر سودآوری داشته و متغیرهای نسبت وام به کل دارایی‌ها، جمع دارایی ها، سپرده مشتریان به کل بدهی ها، تنوع درآمدی، نرخ تورم، نرخ رشد اقتصادی اثر مثبت و معنی داری بر سودآوری بانک ملی داشته است. واریانس متغیرها در رژیم یک، یعنی رژیم نوسانات کم کمتر از رژیم دو است.

کلیدواژه ها:

بانکداری جامع ، سودآوری ، سپرده های بانکی ، اثرات نامتقارن