معنویت و سلامت روان، نقش شاخص هوش معنوی در پیش بینی دینداری و رضایت از زندگی: یک مطالعه مقطعی

سابقه و هدف: معنویت شاخصی پیچیده و دارای ابعاد چندگانه می‌­باشد. معنویت و دین، منبع مهمی جهت دستیابی به حس معنا و هدف در زندگی می‌­باشد. مطالعات قبلی نشان داده که برخی از سازه­‌های دینداری با شدت نشانگان اختلالات روانی ارتباط دارد. از سوی دیگر این سازه می‌­تواند با هوش معنوی و رضایت از زندگی مرتبط باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش شاخص هوش معنوی در پیش­بینی دینداری و رضایت از زندگی انجام شد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی در قالب پژوهشی مبتنی بر طرح همبستگی، در خلال برهه زمانی مهرماه ۱۳۹۶ لغایت اردیبهشت ۱۳۹۷، از میان دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، ۲۳۷ دانشجو بر اساس فرمول کوکران براورد و بر اساس روش نمونه­‌گیری خوشه­‌ای انتخاب شدند و پس از احراز ملاک­‌های لازم وارد فرایند مطالعه شدند. سه پرسشنامه هوش معنوی، دینداری و رضایت از زندگی در یک برهه زمانی توسط شرکت­‌کنندگان تکمیل شد. داده­‌ها توسط آزمون‌­های پارامتریک همبستگی پیرسون و رگرسیون در محیط نرم‌­افزار SPSS نسخه ۲۱ تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و ابعاد چهارگانه دینداری ارتباط معناداری وجود دارد (۰/۰۱all Ps= ). همچنین بین ابعاد چهارگانه هوش معنوی با رضایت از زندگی ارتباط معناداری مشاهده شد (۰/۰۱all Ps= ). علاوه بر این، هوش معنوی ۰/۲۱۲ از واریانس دینداری و ۰/۰۴۲ درصد از واریانس رضایت از زندگی را پیش‌­بینی نمود. این دو شاخص در مجموع ۰/۲۵۵ درصد از تغییرات رضایت از زندگی را تبیین نمودند. نتیجه‌گیری: یافته­‌های مطالعه حاضر گویای نقش هوش معنوی در پیش‌­بینی دینداری و رضایت از زندگی در دانشجویان بود. این یافته‌­ها می‌­تواند در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی با کاربست­‌های بالینی همراه باشد.

کلیدواژه ها:

Spirituality ، Satisfaction ، Religiosity ، Spiritual intelligence ، معنویت ، رضایت‌مندی ، دینداری ، هوش معنوی