اثر قدردانی بر سلامت روان با نقش واسطه‌ای عاطفه مثبت و منفی

اهداف: قدردانی از جمله سازه‌های جدید رویکرد روان‌شناسی مثبت‌نگر است که پژوهش‌ها حاکی از نقش آن در سلامت روان و سایر کارکردهای مثبت روان‌شناختی هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر قدردانی بر سلامت روان، با توجه به نقش واسطه‌ای عاطفه مثبت و منفی انجام شد. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی از طریق مدل‌یابی معادله ساختاری (SEM) است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از بین آنها 242 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه قدردانی، پرسش‌نامه سلامت عمومی و مقیاس عاطفه مثبت و عاطفه منفی بود. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و روش بوت‌استراپ و از طریق نرم‌افزارهای AMOS 24 و SPSS 24 انجام گرفت. یافته‌ها: بین تمام متغیرهای پژوهش، همبستگی معنی‌دار وجود داشت (0.01>P). مدل با انجام برخی اصلاحات، از برازش مطلوبی برخوردار بود. همچنین قدردانی اثر مستقیم بر سلامت روان، عاطفه مثبت و منفی داشت (0.05>P). عاطفه مثبت و منفی نیز بر سلامت روان اثر مستقیم داشتند (0.05>P). علاوه بر این، قدردانی از طریق عاطفه مثبت و منفی، اثر غیرمستقیم بر سلامت روان داشت (0.05>P). نتیجه‌گیری: قدردانی به‌صورت مستقیم و همچنین غیرمستقیم از طریق افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی، با افزایش سلامت روان همراه است.

کلیدواژه ها:

Gratitude ، Mental health ، Positive Affect ، Negative Affect ، قدردانی ، سلامت روان ، عاطفه مثبت ، عاطفه منفی