بررسی عوامل فردی، سازمانی و محیطی بر ماندگاری پزشکان خانواده در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: از مهمترین عوامل در اجرای صحیح برنامه پزشک خانواده روستایی برای افزایش دسترسی عادلانه افراد جامعه به خدمات سلامت، ماندگاری پزشکان در این برنامه می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل فردی، سازمانی و محیطی بر ماندگاری پزشکان خانواده در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان سال 1397 انجام گردید. روش پژوهش: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر به صورت تمام شماری در میان پزشکان خانواده  فعال (از سال 1392 تا سال 1396) در برنامه پزشک خانواده روستایی شهر رفسنجان انجام گردید. ابزار جمع آوری داده‌ها، پرسشنامه طراحی شده توسط کارشناسان با تجربه در برنامه پزشک خانواده بود که در 3 بخش عوامل فردی، سازمانی و محیطی طراحی گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ 0/86 مورد تایید قرار گرفت. تحلیل داده‌ها به کمک نرم افزار SPSS16 و با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای و رگرسیون لجستیک انجام گردید. یافته‌ها: 53 نفر (84 درصد) از پزشکان شرکت کننده زن و 10 نفر (16 درصد) مرد بودند. میانگین سنی آنان 32/62 سال و میانگین سابقه همکاری آنان 36/83 ماه بود. بین علاقه‌مندی به ادامه تحصیل در مقطع تخصص، متأهل نبودن، استفاده از بیتوته و علاقه‌مندی به انجام کار انتفاعی با عدم ماندگاری پزشکان رابطه آماری معنی‌داری مشاهده گردید (0/05 > p). رگرسیون لجستیک میزان علاقه‌مندی پزشکان به ادامه تحصیل را به عنوان مهمترین عامل در عدم ماندگاری پزشکان نشان داد. نتیجه‌گیری: درصورتیکه تمهیداتی برای تامین نیازهای آموزشی و اسکان مناسب پزشکان در نظر گرفته شود، پزشکان برای همکاری در برنامه پزشک خانواده، علاقه‌مندی بیشتری خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

Family physician ، Satisfaction ، Health networks ، Persistence physicians ، پزشک خانواده ، رضایتمندی ، شبکه‌های بهداشتی ، ماندگاری پزشکان