تحلیل چند گروهی کارگران یک صنعت تولید فولاد با استفاده از رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-MGA در حوادث شغلی)

مقدمه: استعداد حادثه پذیری کارکنان به‌ عنوان یک صفت ذاتی و یکپارچه در بروز حوادث شغلی شناخته می‌شود، لذا شناخت عوامل مؤثر بر آن می‌تواند در جلوگیری از حوادث شغلی مؤثر باشد. این مطالعه کمک می‌کند که استفاده از PLS-MGA در زمینه حوادث شغلی گسترش یابد. مقاله حاضر با هدف تحلیل چند گروهی کارگران یک صنعت تولید فولاد با استفاده از رویکرد حداقل مربعات جزئی صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش به‌صورت مقطعی - تحلیلی در سال 1397 انجام شد. حجم نمونه پژوهش شامل 450 نفر با استفاده از روش تعیین حجم نمونه در مدل‌سازی معادلات ساختاری انتخاب شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی بر اساس نرم‌افزار SMARTPLS3 و SPSS23 انجام گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دهنده نقش میانجی گری استرس بین فاکتورهای فردی و فاکتورهای اجتماعی با استعداد حادثه پذیری بود. همچنین PLS-MGA جهت مقایسه مدل بین دو گروه نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه‌ها در تمامی فرضیات وجود ندارد و تمامی فرضیات تحقیق به‌ جز فرضیه ارتباط فاکتورهای فردی و استعداد حادثه پذیری در دو گروه تایید شدند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که افراد شاغل در این صنعت در صورت آنکه در معرض استرس، عدم توازن تلاش - پاداش و تعارض کار - خانواده شدید قرار گیرند به افراد مستعد حادثه تبدیل شده و بروز حوادث و اعمال ناایمن در این صنعت را افزایش می‌دهند. همچنین با بررسی سلامت عمومی و مرکز کنترل افراد به‌ منظور جلوگیری از حوادث شغلی در غربالگری بدو استخدام می‌توان افر اد با کنترل درونی برای مشاغل پر استرس انتخاب گردند.

کلیدواژه ها:

Accident-proneness ، PLS-MGA ، MICOM ، استعداد حادثه پذیری ، PLS-MGA ، MICOM