بررسی تاثیر میزان آ گاهی شهروندان از مفاد منشور حقوق شهرنشینی بر ارتقاء فرهنگ شهرنشینی

در رشد شتابان شهرنشینی به ویژه در کشورهای در حال توسعه همچون ایران، شهرها را با مسائل و مشکلاتگوناگونی رو به رو ساخته است. فرهنگ شهرنشینی شامل ارزش ها، هنجارها و تعلقات اجتماعی است کهبیانگر شیوه زندگی اجتماعی افراد بوده و شکل دهنده تعامات انسانی در بافت نوین زندگی جمعی (فضایشهری) است. به طور کلی فرهنگ شهروندی مجموعه ای از ارزش ها، نگرش ها، قوانین مشترک بنیادیاست که در بردارنده احساس تعلق و احترام به میراث مشترک و همچنین تشخیص حقوق و تعهد شهروندیباشد. تحقق جامعه یادگیرنده نیازمند ایجاد و توسعه آموز شهای شهرنشینی است. شهر مشهد نیز با توجهبه جایگاه ویزه در سطح ملی و بین المللی از این قاعده مستثنی نیست. از این رو است که ضرورت تبیینو تحقق حقوق شهروندان در حوزه سیاست گذاری شهری در غالب حقوق شهرنشینی، سند ارتقا فرهنگشهرنشینی و افزایش سطح اگاهی شهروندان در دستورکار مدیریت شهری شهر مشهد قرار گرفته است.این پژوهش با هدف بررسی اثر گذاری میزان آ گاهی شهروندان از مفاد منشور حقوق شهرنشینی بر ارتقاءفرهنگ شهرنشینی و با روش پیمایش و جامعه آماری کلیه شهرنشینان بالای 18 سال که در نیمه دوم سال 98حداقل 1روز در شهر مشهد اقامت داشته اند. ابزار گردآوری داده در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بودهکه روایی آن از طریق خبرگانی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و بیشتر از 0.7 به دست آمده است. حجمنمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 384 نفر برآورد شد و شیوه نمونه گیری در ابتدا به صورت تقسیم بندیشهر به سه خوشه برخوردار، کم برخوردار و نیمه برخوردار انجام شده است. مهم ترین متغیر هایی که در اینپژوهش مورد تحقیق قرار گرفته اند عبارتند از: آ گاهی، دانش، دغدغه، رفتار در حیطه فرهنگ شهرنشینی بودهاست. نتایج این تحقیق نشان می دهد: شهروندانی که آ گاهی بیشتری از مفاد منشور حقوق شهرنشینی داشتهاند، پایبندی و مشارکت بیشتری به رعایت تکالیف شهرنشینی داشته اند، همچنین رابطه معناداری بینسطح تحصیات پاسخگویان با میزان آ گاهی از حقوق شهرنشینی و رعایت تکالیف شهرنشینی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آ گاهی ، حقوق شهرنشینی ، فرهنگ شهرنشینی ، منشور حقوق و مسئولیت های شهرنشینی