بررسی تجربی سوراخکاری آلیاژ آلومینیوم 6061-T6به روش های روانکاری خشک و کمینه

در فرآیند سوراخکاری کیفیت سطح ، نیروهای ماشینکاری، مکانیزم تشکیل و اندازه پلیسه (طول و ضخامت)، سایش و عمر ابزار و همچنین نوع تراشه ها از شاخصه‌های مهم در تعیین کیفیت سوراخکاری  می‌باشند که  اطلاعات کمی در مورد اثر روانکاری کمینه بر آنها موجود است. لذا، بر اساس مطالعات صورت گرفته، هدف از این پژوهش، بررسی تجربی اثرات روش روانکاری کمینه بر نیروی پیشروی، شکل، طول پلیسه، تقسیم بندی سطح تراشه و میانگین زبری سطح در سوراخکاری آلیاژ آلومینیوم  6061-T6 و مقایسه نتایج با روش سوراخکاری خشک است.  بر اساس مشاهدات آزمایشگاهی، افزایش سرعت و نرخ پیشروی در حالت‌های خشک و روانکاری کمینه منجر به کاهش طول پلیسه شده، ولی، تاثیر روش روانکاری کمینه در کاهش طول پلیسه در سرعتهای برشی‌ کم مشهود است. مضافا در سوراخکاری خشک، میانگین زبری سطح کمتری مشاهده شد. سطح آزاد تراشه‌های جمع آوری شده در سوراخکاری خشک به نسبت حالت روانکاری کمینه دارای صافی سطح بیشتر و تعداد شیا‌رهای موازی کمتری می باشد که نشان دهنده سختی بیشتر در تراشه ها و نیروی بیشتر مورد نیاز جهت عملیات براده برداری در سوراخکاری خشک است.

کلیدواژه ها:

سوراخکاری ، ماشینکاری ، پلیسه ، نیروی برشی ، روانکاری کمینه