تاثیر روش تدریس گفتگویی در حلقه‌های کندوکاو فلسفی بر تفکر تاملی دانش‌آموزان ابتدایی

مقدمه: برنامه آموزش تفکر فلسفی به کودکان، برنامه­ای در جهت بهبود تفکر کودکان است. در این روش یادگیرنده بدون کمک معلم، خود به کشف مفاهیم، اصول و قوانین می­‌پردازد و از این طریق به دانش­‌های لازم دست می­‌یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس گفتگویی در حلقه‌­های کندوکاو فلسفی بر رشد تفکر تاملی دانش­‌آموزان پسر پایه ششم منطقه سنگر از توابع شهرستان رشت در ایران انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­‌آموزان پایه ششم شهر سنگر بود که از میان آنها 60 نفر به روش نمونه­‌گیری خوشه‌­ای دو مرحله‌­ای انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری داده‌­ها از پرسشنامه تفکر تأملی Kember (2000) استفاده شد. به منظور اجرای متغیر مستقل، هشت داستان از کتب کهن پارسی، مذهبی و متون بین­‌المللی برای گروه آزمایش انتخاب شد که در هشت جلسه و هر جلسه یک داستان مورد کندوکاو قرار گرفت. داده­‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­‌ها: نتایج نشان داد که برنامه­های آموزش فلسفه­ورزی (فبک) بر میزان بر رشد تفکر تاملی دانش­آموزان تاثیر مثبت و معناداری گذاشته است .میزان اندازه اثر آموزش­‌ها در تفکر تاملی 37 درصد بود. نتیجه­‌گیری: بنابراین می­توان نتیجه گرفت با استفاده از روش تدریس گفتگویی، کودکان به گونه­‌ای پرورش می­‌یابند که بتوانند مهارت تفکر و استدلال خود را در جریان گفتگو بالا ببرند و مهارت تفکر تحلیلی پیدا کنند.

کلیدواژه ها:

Reflective thinking ، Philosophical conduct ، Philosophy for children ، تفکر تأملی ، حلقه­‌های کندوکاو ، فلسفه برای کودکان