زهرا نادری - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان بیت الهدی آمل

از گسترده ترین ادبیات هر ملتی، ادبیات کودکان و نوجوان ا ست که نقش موثری در آماده سازی آنان برای ورود به عرصه ی اجتماع ایفا می کند. داستان های کودکان و نوجوان دارای عناصری است که از مهم ترین آن ها می توان شخصیت را نام برد. شخصیت ها همان اشخاص تخیلی و ابداع شده در اثر نمایشی یا داستانی هستند که خصوصیات یا رفتاراتی به آن ها داده می شود و ما از طریق گفتگو، عمل و توصیف می شناسیم (گری: 1382، 60). از آن جایی که ادبیات کودک و نوجوان به عنوان ابزار آموز شی در کنار تعلیم و تربیت رسمی در فرایند شکل گیری هویت کودکان اثرگذار است، هدف ازاین پژوهش بررسی شخصیت های اصلی داستان های نخل و قصه های مجید یعنی «مراد» و «مجید» است تا بتوانیم با بررسی شخصیت در این پژوهش؛ تعلیم و تربیت را یاری رسانیم . ما با روش توصیفی و شیوه ی گردآوری اطلاعات کتابخانه ای به این پژوهش پرداخته ایم. حاصل نتایج نشان می دهد که شخصیت پردازی در هر دو داستان شباهت های بسیاری دارد، مراد و مجید هر دو شخصیتی ساده دارند و شخصیت پردازی در هردو دا ستان به صورت مستقیم پرداخته شده ا ست. مراد و مجید هردو شخصیت پویایی دارند. برای تحول شخصیت ایستای مراد و مجید به پویا، انگیزه نقش مهمی داشته است. برای مراد وجود نخل و مجید تاثیرپذیری از کلام معلم، می تواند مثال خوبی از نقش ایجاد انگیزه باشد. مراد و مجید با وجود رنج ها و سختی های دردناک در زندگی خود از جمله درد یتیم بودن، عدم حمایت جامعه از شخصیت کنجکاوشان و وجود فاصله ی طبقاتی با همسالان خود و...آن ها را از آرزوهای خود باز نمی دارد، بلکه تحمل رنج ها و مشکلات، آن ها را در رساندن به استقلل فکری کمک می کند. مجید و مراد، هر دو شخصیت در زندگی خود دچار مشکلات و سختی هایی بودند که می توان با الهام گرفتن از تجارب آن ها در شکست ها و موفقیت ها و قهرمانی ها و تلاش، به پرورش رفتارهای اجتماعی و کسب تجربه ی نوجوانان در امر تعلیم و تربیت کمک کرد.

شخصیت پردازی، داستان، قصه ی نخل، قصه های مجید