موضوعات و الفاظ غالب در کنایات شاهنامه

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 390

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LLCSCONF06_028

تاریخ نمایه سازی: 16 دی 1399

چکیده مقاله:

یکی از زیباترین شیوه های بیان در شعر فارسی کنایه است که در شاهنامۀ فردوسی از بیشترین بسامد نسبت به دیگر گونه های آن برخوردار است چنان که انواع کنایه اعم از کنایۀ صفت، فعل و موصوف و از نظر نوع وسایط: رمز، ایما و تلویح در شاهنامه به کار رفته است. بخشی از کنایه های شاهنامه، خاص این کتاب و آفریدۀ ذهن خلاق فردوسی است کنایه در شاهنامه تنوع موضوعی و ساختاری بسیاری نیز دارد که تاکنون بدان نپرداخت هاند این پژوهش نخست به طبقه بندی موضوعی کنایات شاهنامه به شکل کلی پرداخته است؛ طبیعی است که موضوع بیشتر کنایات این اثر، متناسب با موضوع اصلی آن یعنی حماسهو رزم، دلاوری و جنگ اوری پهلوانان، کار غیر ممکن و خارق العاده کردن، وصف لشکرکشی و کشتن است؛ البته بسیاری از کنایات شاهنامه در و صف شخصیصت های داستان ها و بیان احوال عاطفی و موضوعاتی مانند رازداری است که فردوسی بر آن ها تأکید دارد و سرانجام برخی از کنایات، متناسب با موضوع تعلیم در شاهنامه، در بیان پند و حکمت است. در بخش دوم مقاله، الفاظ غالب در کنایات شاهنامه آمده و شامل کنایاتی ا ست که با اسب و تجهیزاتش، شاه و ملزومات شاهی، ابزار جنگ، نام حیوانات، عناصر چهارگانه و طبیعت و اعضای بدن ساخته شده ا ست؛ باید اضافه کرد که تفکیک این دو بخش از یکدیگر کار دشوار و نامکن است چه میان موضوع کنایه و الفاظ به کار رفته در آن، پیوند ناگسستنی و در خور اعتنایی خاصه در شاهنامه وجود دارد.

نویسندگان

پریسا داوری

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان