مدیریت راهبردی فرآیند مشارکت سیاسی با بهره‌گیری از فرهنگ سیاسی (مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان)

توسعه فرهنگی با هدف پیشرفت و پویایی نظام‌مند جامعه، از طریق برنامه‌ریزی‌های فرهنگی و اجتماعی و اولویت ویژه‌ای که برای ارزش‌های بومی و ملی قائل شده، نیازهای معنوی و مادی افراد جامعه را تأمین نموده و می‌توان از آن برای ارتقاء سطح عوامل تأثیرگذار بر رشدوتعالی جامعه استفاده کنیم. از سوی دیگر، رابطه دوسویه‌ای میان توسعه فرهنگی و مشارکت برقرار است. لذا برای تبیین خرده‌فرهنگ‌های مشارکت و بالأخص مشارکت سیاسی، تحولات فرهنگی نیاز است که زمینه مشارکت اعضای یک جامعه را در امور سیاسی فراهم کند. از سوی دیگر، بخش قابل‌توجهی از رفتارهای سیاسی، خاصه مشارکت سیاسی نیازمند باورهای فرهنگی مناسب و سازگار با توسعه سیاسی است. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و با بهره‌گیری از تکنیک SWOT، کمک منابع کتابخانه‌ای، مصاحبه‌های باز و نیمه‌ساختاریافته و آمار منتشره از مراجع رسمی، از طریق استدلال قیاسی و استقرائی و... داده‌های گردآوری‌شده را ارزیابی، تجزیه‌وتحلیل نموده و به شناسایی و بررسی عوامل مؤثر در مشارکت سیاسی ساکنان استان سیستان و بلوچستان پرداخته که نتایج حاصله نشان‌دهنده تأثیرگذاری پارامترهای قومیت‌گرایی، مذهب‌گرایی، جریان‌های سیاسی، تحصیلات و نخبگان بر فرایند مشارکت سیاسی است و سه راهکار محافظه‌کارانه یعنی پیوند نیازهای روز افراد با فعالیت‌های اجتماعی، اعتمادسازی گروه‌های مرجع و توجه به نقش مردم به‌عنوان سرمایه اجتماعی در انتخابات جهت افزایش میزان مشارکت سیاسی با بهره‌گیری از خصیصه‌های فرهنگ سیاسی در بلندمدت ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت راهبردی ، مشارکت سیاسی ، راهکارهای محافظه‌کارانه ، فرهنگ سیاسی