تحلیل و بررسی جرم مزاحمت خیابانی نسبت به زنان در پرتو نظریه های جرم شناسی

مزاحمت خیابانی که در ادبیات به مزاحمت جنسی در عرصه عمومی و مزاحمت غریبه ها نیز مشهور است، یکی از اشکال ممنوع تبعیض جنسی علیه زنان محسوب می شود. براساس مزاحمت های خیابانی، رفتارهای کلامی و غیرکلامی دارای ماهیت جنسی(مانند توهین کردن، کنایه زدن، فریاد کشیدن، نوازش کردن، خیره شدن و...) را شامل می شوند که معمولا توسط مردهای غریبه در مکان های عمومی یا نیمه عمومی نسبت به زنان اعمال می شوند و در این راستا قانونگذار درماده 619 قانون مجازات اسلامی(کتاب تعزیرات)1375 به جرم انگاری آن پرداخته است و در این مقاله به بررسی ارکان این بزه و سپس با توجه به نظریه های جرم شناسی به بررسی و ارائه راهکارهایی برای پیشگیری از این جرم در جامعه ایران پرداخته می شود. برای مثال یکی از روش های پیشگیری وضعی، کاهش محرک ها است؛ بدین معنا که تحریک به گذر از اندیشه به عمل کاهش می یابد. در جرم مزاحمت خیابانی می توان به پوشش های نامناسب و بدن نما بانوان اشاره کرد که موجب تحریک افراد و در نتیجه ایجاد جرم مزاحمت خیابانی خواهد شد. یکی دیگر از روش های پیشگیری وضعی، افزایش خطر ارتکاب جرم است، در این زمینه می توان به افزایش محافظت ها از جمله نصب دوربین های مدار بسته در مکان های شلوغ و همچنین تقویت نظارت های رسمی چون پلیس و... در جلوگیری از بروز جرم مزاحمت خیابانی می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

مزاحمت ، تعرض ، پیشگیری وضعی ، پیشگیری اجتماعی ، نظریه سبک زندگی.