اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی برتوانمند سازی وخودکارامدی دانش آموزان مدرسه متوسطه دوم حضرت الزهرا کهنوج

این پژوهش با هدف تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی از مهارت های زندگی بر توانمند سازی و خودکارامدی دانش آموزان صورت گرفت روش استفاده شده در این پژوهش آزمایشی از نوع تجربی با دو گروه کنترل و گواه همراه با پیش آزمون و پس آزمون می باشد جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر پایه یازدهم کهنوج دوره متوسطه است روش نمونه گیری در این پژوهش با توجه به این که در تحقیقات مداخله ای حداقل حجم نمونه بایستی 15 نفر باشد 30نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس از پایه یازدهم انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد گماده شده اند شیوه گرد آوری اطلاعات بدین صورت بود که محقق 15 نفر از دانش آموزان یک کلاس را به عنوان گروه شاهد و 15 نفر از دانش آموزان به عنوان گروه گروه ازمایش انتخاب کرد دانش اموزان بر اساس سن و پایه تحصیلی و جنسیت و نمرات کلاسی همتا شدند قبل از شروع مداخله آزمودنی های هر دو گروه پرسشنامه استاندارد سنجش خودکارامدی تحصیلی مورگان و چینک (1998)وپرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزرومیشرا(1389 )را تکمیل نمودند سیس گروه مداخله تحت آموزش مهارت ارتباطی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ مداخله ای را دریافت نکردند آموزش گروهی مهارت ارتباط اجتماعی مطابق جدول 3-1 در 8 جلسه به صورت 4 هفته اجرا گردید و بعد از اتمام اموزش مجداا پرشسنامه خودکارامدی تحصیلی و توانمندسازی توسط ازمودنی های هرگروه تکمیل شدند تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آماز توصیفی شامل جداول و نمودار ها و آزمون ها هی امار استنباطی شامل آزمون تحلیل کوواریانس تک متغییری با استفاده از نرم افزاراس پی اس انجام شد نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی بر خودکارامدی دانش اموزان تاثیر معناداری دارد هرچه مهارت ها ارتباطی بالا تر باشد خودکارامدی نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

مهارت هاری ارتباطی ، خودکارامدی ، توانمندسازی ، دانش آموزان