اثربخشی آموزش تاب آوری، جرأتمندی و مهارت حل مسئله بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد

هدف از انجام این پژوهش شناسایی اثربخشی آموزش تاب آوری، جرأت مندی و مهارت حل مسئله بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد بود. پژوهش حاضر، از جمله طرحهای نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون پس آزمون بود و جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه زنان با همسران معتاد در کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون و همچنین نمونه آماری پژوهش، 60 نفر از زنان با همسران معتاد مراجعه کننده به کلینیک و زنان عادی بود که در انتخاب اولیه با شیوه در دسترس، پانزده نفر از آنان در گروه آزمایش اول (تحت آموزش تاب آوری)، پانزده نفر در گروه آزمایش دوم (تحت آموزش جرأت مندی) و پانزده نفر بعدی در گروه آزمایشی سوم (تحت آموزش مهارت حل مسئله) تقسیم شدند و پانزده نفر دیگر نیز جزء زنان عادی در گروه کنترل انتخاب شد، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق از یک پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی فرم کوتاه و پروتکل تابآوری ، پروتکل جرأت مندی و همچنین پروتکل مهارت حل مسئله استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، مفروضه همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای چهار گروه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی، از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا برای فرضیه های اصلی) و تک متغیره (آنکوا برای فرضیه های فرعی ) استفاده شد.نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری بر افزایش کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد اثربخش است. در واقع آموزش تاب آوری موجب بهبود کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد می گردد و آموزش جرأت مندی موجب بهبود کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد می گردد،آموزش مهارت حل مسئله موجب بهبود کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد می گردد،همچنین آموزش تاب آوری، جرأت مندی و مهارت حل مسئله بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد اثربخش است. که با توجه به شدت اثر، آموزش جرأتمندی با شدت اثر (0/474) بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد نسبت به آموزش تاب آوری با شدت اثر (0/272) و مهارت حل مسئله با شدت اثر (0/443) تاثیر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، جرأت مندی ، مهارت حل مسئله ، کیفیت زندگی