بررسی تاثیر گروه درمانی مدیریت پرخاشگری(رویکرد عقلانی هیجانی) بر تاب آوری پرستاران

مقدمه: پیشنهاد بررسی وضعیت کیفیت زندگی پرستاران در ابعاد مختلف از آنجایی که ایشان عاملی اصلی در ایجاد آرامش جامعه می باشند و از آن گذشته فشار روانی بسیاری را متحمل می شوند، توسط متخصصان مطرح گردیده است. از عوامل افزایش دهنده کیفیت و سلامت زندگی می تواند تاب آوری باشد. عواملی که باعث تفاوت در واکنش به عوامل تنش زا می شوند، می توانند بر قدرت استقامت و تاب آوری افراد تاثیر بگذارند. بنابراین در پژوهش حاضر تاثیر آموزش گروهی مدیریت پرخاشگری بر افزایش میزان تاب آوری پرستاران بیمارستان شهید کامیاب بررسی شده است.روش: روش مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود . روش نمونه گیری بصورت تصادفی چند مرحله ای بود. از تمام پرستاران شاغل و فعال بیمارستان شهید کامیاب، یک بخش انتخاب شد. با بهره گیری و تکمیل پرسشنامه تاب آوری دیویدسون 30 نفر که دارای کمترین نمرات تاب آوری بودند، انتخاب شدند. مشارکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگری تاب آوری کانر و دیویدسون بود. گروه آزمایش ده جلسه چهل و پنج دقیقه ای، هر هفته یک بار در جلسات گروه درمانی مدیریت پرخاشگری با رویکرد عقلانی هیجانی، مشارکت نمودند.در حالی که گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد.نتایج: یافته ها نشان دادند که تاب آوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه افزایش یافته است. نتیجه گیری نهایی: می توان گروه درمانی جلسات مدیریت پرخاشگری با رویکرد عقلانی را بعنوان روشی موثر برای افزایش، تاب آوری پرستاران در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

مدیریت پرخاشگری ، رویکرد عقلانی هیجانی ، تاب آوری ، پرستاران