امّی بودن پیامبر در لسان علامه طباطبایی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,680

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TABATABAII01_038

تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1399

چکیده مقاله:

علامه طباطبایی بر این باور است که اسلام در میان عرب ها در دوره ای عاری از هرگونه تمدن و فرهنگ به ظهور رسید؛دوره ای که به قول ایشان می توان آن را به حق، عصر جاهلیت خواند. پیامبر اسلام نیز در همین محیط رشد و نمو یافتهاست، یا به تعبیر علامه طباطبایی «تمام عمرش را در حضور قوم ب یتمدن و فرهنگ خویش سپرى کرده است» و همینامر هم باعث شده است تا آوردن قرآن از سوی او که «امّی» به حساب می آمد، معجزه آشکاری تلقی شود. ارتباط وثیق عصر جاهلیت و رسالت یافتن پیامبری امّی از نظر علامه طباطبایی در این آیه تجسم یافته است که «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ». تاکنون در میان محققان این حوزه از «امّی» بودن پیامبر و قوم او ، هم برداشت مثبت و هم برداشت منفی صورت گرفته است. در نوشتار حاضر بر آن یم تا سخنان علامه طباطبایی در خصوص این صفت را گزارش و تا حد امکان تحلیل نماییم تا نگاه او به این موضوع روشن شود. در این راستا از روش موسوم به کتابخانه ای استفاده خواهد شد ونشان داده خواهد شد که قرآن، امی بودن را هم صفتی برای پیامبر (ص) به عنوان معجزه و هم برای جامعه عرب دانسته است.

نویسندگان

محمود زراعت پیشه

استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه بیرجند

عاطفه رنجبردارستانی

دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه بیرجند