تحلیل ناامنی نشانهای در رمان «لیله الملیار» از غاده السمان

هر فرد از جامعه با تولید رمزگان نشانهای خاص خود، ضمن نمایش پایبندی به مجموعهای از هنجارها و تعلق خود به طبقه خاصی از اجتماع، احساس امنیت یا عدم امنیت خود را به تصویر کشیده و به تناسب امر واکنشهای متفاوتی را بروز میدهد. نشانهشناسی اجتماعی یکی از رویکردهای پژوهشی است که به بررسی این هنجارها و رمزگان نشانهای میپردازد. بر اساس این پژوهش که به شیوه توصیفی – تحلیلی انجام گرفته، جلوههایی از ناامنی نشانهای را میتوان بهوضوح در رمان «لیله الملیار» ملاحظه کرد. در این رمان تقابل فرهنگی بین شخصیتها و بازتاب آن در رفتارهای آنان موجب روی آوردن هر یک از این شخصیتها به واکنشهایی چون خاموشی، بیش تصحیحی، تلافی، و پدیدههای متفاوتی چون تقلید، همانندسازی به عنوان واکنش مقابله با هنجارهای متضاد شده است. برخی شخصیتهای رمان از این تقابل در جهت سازندگی خود بهره جسته و خود را از حالت ناامنی خارج کردهاند، برخی در فرهنگ جامعه دوم غرق شده، و بعضا به بیراهه رفته و خود را به نابودی کشاندهاند. عدهای نیز حقارت و غربت روز افزون را تاب نیاورده و در پی احساس عدم تعلق به جامعه مسلط، به کشورشان باز گشتهاند.

کلیدواژه ها:

غاده السمان ، لیله الملیار ، نشانه شناسی اجتماعی ، ناامنی نشانه ای