تصویر شاهد آزادی در شعر فرّخی (علمی- پژوهشی)
محل انتشار: مجله ادبیات پایداری، دوره: 7، شماره: 13
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 291
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRTK-7-13_012
تاریخ نمایه سازی: 7 دی 1399
چکیده مقاله:
واژگان، در بیان شاعران، در هر عصری، کارکردهای مخصوص خود را می یابند. هر تحول معنایی واژه ، موجد دگرگونی طیف وسیعی از معانی پیرامون آن واژه می گردد. در بررسی واژگان «شاهد» و «آزادی» در ادبیّات گذشته، در هر مورد، با تعریفی مبتنی بر ذهن و زبان شعرا و ادبای گذشتۀ زبان فارسی مواجه هستیم. در عصر مشروطه ، با دگرگونی نگرش شاعران و تغییر کارکرد شعر، طیفه های کارکردی این واژگان صورتی دیگر گونه یافت. فرّخی یزدی، واژۀ شاهد را، با تمام بار فرهنگی آن، در ادوار مختلف شعر فارسی ، با آزادی در مفهوم جدید خود ، ترکیب نموده است. وی با حفظ سنّت شعری، آزادی را معشوق خود قرار داده است. لذا نگارندگان در این جستار برآنند تا خلّاقیت شاعر در به کارگیری ترکیب این دو واژه را، در جهت بیان موضو عات شعر مشروطه، بررسی نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود فضیلت
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران
همایون شکری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی کرمانشاه
روح الله اسدی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ایلام