رحمت االله قاسمی سپاس - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد
جهانگیر صفری - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد

شعر پایداری، برآیند احساس همدلی میهنی در برابر هر نوع تجاوز از طبیعت بشری، برای تحصیل استقلال است. این نوع ادبی، بستری برای تجلی احساسات دینی، میهن پرستی، آزادی خواهی، حق طلبی و غیره به حساب می آید. هر کدام از شاعران دلسوز و متعهد، بــا کوشش های ذهنی متفاوت در زمینۀ شعر پایداری سهم خود را ادا کرده اند. توصیف رشادت ها و جانبازی های قهرمانانی که مدافع حقوق وطن هستند، پرداختن بــه اصل دفاع از حریم وطن در برابر عناصر ظلم و تهاجم، آرمان والای آزادی، صلح و اهداف متعالی انسانی درشعر ژاله اصفهانی، برجسته ترین مضامین پایداری بـه حساب می آیند؛ همچنین نمادهایی را که در شعر وی به کار گرفته شده اند، می توان در پنج گروه انقلابی، اساطیری و تاریخی، بیداری، طبیعی و منفی خلاصه کــرد. نوشتۀ حاضر درصدد بررسی و توصیف جلوه ها و نمادهای پایداری در شعر این شاعر است.

ژاله اصفهانی، شعر پایداری، حماسه و پایداری، وطن دوستی، شعرنو