جلوه های مقاومت و پایداری در اشعار طاهره صفا زاده

ادبیات پایداری، نوعی از ادبیات متعهد و ملتزم است که از طرف مردم و پیشروان فکری جامعه در برابر آنچه حیات معنوی و مادی آنها را تهدید کند به وجود می‌آید. این نوع ادبیات به آثار اطلاق می‌شود که در دوران خاصی از تاریخ ملت یا قومی به وجود می‌آید و هدف آن ایجاد روحیۀ مبارزه و پایداری در میان مردم است. ادبیات مقاومت معمولا به توصیف دلاوری‌ها و از خودگذشتی هایی می‌پردازد که ملت یا قومی علیه ملت و قوم دیگری که اغلب اشغالگر و متجاوز است، از خود نشان می‌دهد. در این دو حوزه از ادبیات، شاعران بسیاری دست به قلم برده‌اند که یکی از این شاعران برجسته، طاهره صفارزاده است. شاعری که سروده‌هایش نشانگر روحیه حماسی و پایداری است. در این پژوهش بر آنیم تا به روش تحلیلی -توصیفی، تجلی پایداری و مقاومت در اشعار طاهره صفارزاده را مورد بررسی و مداقله قرار دهیم. مطابق با مباحث مطرح شده در این مقاله، برآیند تحقیق، حاکی از آن است که صفارزاده از جمله شاعران بنامی است که در حوزۀ انقلاب اسلامی اشعار فراوانی سروده است و گذشته از این اشعار در حیطۀ ادبیات مقاومت دینی و آیینی نیز اشعاری از خود بر جایی نهاده است؛ لیکن آن دسته از اشعاری که برای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس سروده، از بسامد بالایی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، طاهره صفارزاده ، انقلاب اسلامی ، دفاع مقدس ، شهادت