تحقق سرزندگی در اغنای پایداری اجتماعی شهر

امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که اجتماع در روابط اجتماعی یکی از مهم ترین ارکان زندگی شهری است.دگرگونی های اجتماعی- اقتصادی، فرهنگی- سیاسی در بستر تاریخ کشور ما شکل جدیدی از اوضاع اجتماعی - اقتصادی و فرهنگی را بوجود آورده است. شهر به عنوان بلور کالبدی- فضایی روابط اجتماعی- اقتصادی موجود نیز شکل جدیدی را ارائه می نماید. پژوهش حاضر به کیفیت سرزندگی از بُعد اجتماعی برای تامین سرزندگی شهر می نگردتا در نتیجه، به آن دسته از معیارهای سرزندگی اجتماعی دست یابد که از طریق حیات جمعی انسانها و تعامل آنها بایکدیگر در فضای شهری حاصل می گردد. توجه به کیفیت فضای شهری در جهت افزایش تعاملات جمعی می تواند بسترلازم را برای حضور شهروند در خیابان و ایجاد انگیزه در وی برای ارتباط با سایر کاربران فضا فراهم نماید.به منظورتحلیل، فضای شهری به عنوان واحد مطالعه به مثابه مکانِ رفتارِ جمعی مورد توجه قرار می گیرد. در این راستا مبتنی برادبیات نظری موضوع با مطالعات کتاب خانه ای و بررسی نظریه های پژوهشگران ابعاد فضا به اهمیت بعد اجتماعی وانسانی که برآورنده اصلی حیات و سرزندگی شهری هستند، در این پژوهش با روش تحلیل نظریات و تطبیق آن ها دربستر شهر به دنبال تبیین ابعاد متبلور کننده سرزندگی در پایداری شهری، این مهم محقق گردید.

کلیدواژه ها:

ابعاد فضا ، پایداری اجتماعی ، سرزندگی شهر ، حیات اجتماعی