اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شادكامی و رضایت زناشویی زنان در آستانه طلاق

پشتيباني و حمايت از خانواده در برابر از هم گسيختگي و حفظ آن به عنوان معياري براي پيشرفت، تمدن و تعالي مادي و معنويانسان و جامعه امري ضروري است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شادكامي و رضايت زناشوييزنان در آستانه طلاق انجام شد. 30 زن مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر رشت به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفيدر گروه هاي آزمايش و كنترل اختصاص يافتند. پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. زنان گروه آزمايش10 جلسه هفتگي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد دريافت كردند. شركت كننده هاي گروههاي آزمايش و كنترل با مقياس رضاين زناشوييانريچ و پرسشنامه شادكامي آكسفورد در مراحل پيش آزمون و پس آزمون ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهدموجب افزايش رضايت زناشويي و شادكامي زنان در آستانه طلاق مي گردد. بر اين اساس به نظر مي رسد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد يكروش درماني كوتاه مدت موثر در زنان در آستانه طلاق است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شادکامی ، رضایت زناشویی ، زنان ، طلاق