کارکرد راوی در شیوۀ روایتگری رمان پایداری (مورد کاوی رمان «رجال فی الشمس» اثر غسان کنفانی)
محل انتشار: مجله ادبیات پایداری، دوره: 3، شماره: 6
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 295
فایل این مقاله در 37 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRTK-3-6_001
تاریخ نمایه سازی: 5 دی 1399
چکیده مقاله:
شیوۀ روایت یک داستان، از نخستین عواملی است که در تحلیلی که اثر، همواره از اهمیت برخوردار است زیرا کیفیت حضور روایتگر و عمل روایتگری، در کنار دریافتن شاخصهای مدنظر برای انتخاب راوی از جانب نویسنده، به گونهای که بتواند نیاز روایی داستان را مرتفع سازد و در عین حال، توجه به موجودیت مستقل راوی و روشهای متنوع و منتخب وی برای قصهگویی، میزان حضور و یا نبود روایتگر در متن رویدادها و چگونگی تعامل راوی و روایت با یکدیگر، موجب میشود تا شیوۀ روایتگری هر داستان، متفاوت از دیگر همتایان خود گردد. بهرهگیری از راوی دانای کل و استفاده از تمام کاراییهای آن در پیشبرد روند روایت «رجال فی الشمس»، امری است که توجه ویژه به آن موجب توفیق نویسنده در پرورش خمیرمایه و داستان گشته است؛ به گونهای که دور ایستادن روایتگر از متن برخی رویدادها و سپس ورود مداخله گرانۀ وی در رویدادی دیگر، توجه به چگونگی نقل قول گفتار اشخاص داستان در برهههای مختلف، ازجمله شگردهایی است که روایتگر «رجال فی الشمس» در امر داستاننویسی رعایت نموده است. این پژوهش درصدد است به بیان شیوه های روایی رمان «رجال فی الشمس» به شیوۀ توصیفی- تحلیلی بپردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صلاح الدین عبدی
استادیار دانشگاه بوعلی سینای همدان
مریم مرادی
دانش آموخته دانشگاه بوعلی سینا