جنگ و کودکی در آثار قیصر امین‌پور

در جنگ تحمیلی عراق و حامیانش علیه مردم ایران (۱۳۵۹-۱۳۶۷ ه.ش)، علاوه بر آسیب تأسیسات و امکانات کشور و نیز شهادت بسیاری از هم‌وطنان رزمنده، به جسم و جان غیرنظامیان، از جمله زنان و کودکان بی‌دفاع هم، آسیب‌های جبران‌ناپذیری رسید. تحلیل بازتاب هنری رویداد در گزارش مقاومت مردم، به‌ویژه از زبان نویسندگان و شاعرانی که مسائل جنگ را تجربه کرده‌اند، بسیار آموزنده است.قیصر امین‌پور (۱۳۳۸-۱۳۸۶ ه.ش.) از نخستین و توانمندترین گروه نویسندگان و شاعران بود که جنگ تحمیلی را در آثارشان به تصویر کشیده‌اند و از چهره‌های برجسته ادبی معاصر، هم در زمینة ادبیات کودک و نوجوان و هم در حوزه شعر مقاومت به شمار می‌آید. هدف از تحصیل گزاره‌های ادبی‌ او، پاسخ به این پرسش‌ها است که جنگ با کودکان چه می‌کند و کودکان چه واکنشی در برابر جنگ از خود نشان می‌دهند؟ مسئله مورد پژوهش نیز نسبت میان دو مفهوم جنگ و کودکی، که آن هم نه در میدان رزم، بلکه از میان آثار امین‌پور است چه با رویکرد میان رشته‌ای بررسی می‌شود. مجموع نظر و هنر امین پور، اجمالا نشان می دهد که او در کنار روایت پایداری ها و دلاوری ها، از بیان نیازها و آزردگی های کودکان غافل نیست.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، مطالعات میان رشته‌ای ، قیصر امین‌پور ، جنگ ، کودکی