کوتاه سروده و ادبیات پایداری

ادبیات معاصر فارسی - به خصوص در حوزه مقاومت و پایداری - تحت تأثیر مناسبت‌های جهانی و تغییراتی که در جهان بینی انسان معاصر و انتظار او از هنر به وجود آمده، به سوی کوتاه گویی و کوتاه سرایی گرایش یافته است. کوتاه گویی هر چند ویژگی ذاتی آثار هنری و ادبی است و در ادوار پیشین نیز با شکل های مختلف خود رواج داشته است، اما در روزگار معاصر شکل‌ها، انگیزه‌ها و تکنیک‌های ویژه‌ای یافته، به گونه‌ای که می‌توان کوتاه گویی را جریان غالب و شگرد عمده ی شعر معاصر و شعر دفاع مقدس دانست. کوتاه سرایی در ادبیات فارسی دارای گونه‌های مختلف و جالب توجه ویژ"ی های منحصر به فردی است که سبب تمایز آن از جریان‌هایی ادبی سایر زبان‌ها از جمله قالب‌های ژاپنی می‌گردد. به علاوه، زمینه‌ها و درون‌مایه‌های اختصاص یافته به کوتاه‌سرایی نیز - هر چند که بسیار متنوع است، قابل طبقه بندی در گروه معدود می‌باشد که ویژگی عمده این گروه‌ها گذرا و آنی بودن است. لذا می‌توان کوتاه سروده های را به نحوی شعر لحظه ها نیز نامید.

کلیدواژه ها:

کوتاه سروده ، شعر ، ادبیات پایداری ، هایکو