بابک وزیری - دکترای روانشناسی رفتاری از دانشگاه پاسیفیک آمریکا
رحانه توسلیان - دانشجوی ارشد روانشناسی پیام نور دانشگاه آمل

جامعه پژوهش، کلیه بیماران اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک هنرهای درمانگری مهستان و کلینیک فردوس شهر تهران بودند که به روش نمونه گیری هدفمند، ۶۰ نفر ۳۰) بیمار اختلال شخصیت مرزی و ۳۰ نفر گروه بهنجار) انتخاب شدند.گروه بهنجار از نظر ویژگی های جمعیت شناختی با گروه بیماران اختلال شخصیت مرزی همتا شدند. هر دو گروه پرسشنامه های ذهنیت طرحواره ای (SMQ)، سبک های دلبستگی هازن و شیور (AAI)، و تجربه کودک آزاری (CASRS) راتکمیل کردند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزارهای SPSS نسخه۱۷ و LISREL نسخه ۸,۵۴ و به روش آزمون تحلیل واریانس چند راه ه (MANOVA) و تحلیل مسیر (Path Analysis) انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که گروه های پژوهش در سبک دلبستگی دوسوگرا و زیر مقیاس های آزار عاطفی، غفلت و آزار جنسی مقیاس تجربه کودک آزاری با هم تفاوت معناداری نشان دادند. همچنین ذهنیت های طرحواره ای توسط سبک های دلبستگی و مقیاس های کودک آزاری پیش بینی شدند که سبک دلبستگی اجتنابی و آزارهای عاطفی و جنسی سهم بیشتری را در این پیش بینی داشتند. نتایج به دست آمده از مدل طرحواره ای یانگ حمایت می کند و به نقش سبک تربیتی نامطلوب والدین و روابط اولیه منفی والدین با کودکان بر ذهنیت های طرحواره ای ناکارآمد تاکید می کند. به طوری که شکل گیری سبک دلبستگی اجتنابی، و همچنینتجربه آزارهای عاطفی و جنسی در دوران کودکی، فرد را در بزرگسالی مستعد اختلال شخصیت مرزی می کند.

اختلال شخصیت مرزی ، آزار هیجانی ، کودکی ،والدین