بررسی مقاومت به کدرشدگی آلیاژهای نقره حاوی سیلیسیم و مقایسه آن با آلیاژهای استرلینگ و آرژنتیوم نقره

در این تحقیق خاصیت مقاومت به کدرشدگی سطح آلیاژهای سه جزئی نقره- مس- 0/6% وزنی سیلیسیم و چهارجزئی نقره-مس- روی– 0/3 % وزنی سیلیسیم بررسی شد. نمونه های آلیاژی سیلیسیم دار به همراه نمونه های مرجع (استرلینگ نقره وآرژنتیوم نقره) پس از بررسی ریزساختار توسط میکروسکوپ نوری (OM)، در شرایط آزمون سولفیداسیون قرار گرفتند. به منظورمقایسه نتایج آزمون، بررسی چشمی تغییر رنگ نمونه ها انجام پذیرفت. در ادامه با استفاده از میکروسکوپ الکترونیروبشی (SEM) سطح مقطع آلیاژها بررسی و مقایسه شد. در انتها نیز با انجام آزمون های تفرق اشعه ایکس (XRD) و طیف-سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDS) به بحث و بررسی پیرامون علت تغییرات به وجود آمده در نتایج آزمون سولفیداسیونپرداخته شد. با توجه به نتایج به دست آمده، آلیاژهای چهارجزئی نقره- مس- روی - 0/3% وزنی سیلیسیم و همچنین آلیاژ نقره-مس- 0/6% وزنی سیلیسیم کمترین تغییر رنگ سطح (کدرشدگی) و در نتیجه بیشترین مقاومت به خوردگی را از خود نشاندادند. نکته قابل توجه این که در نتایج آزمون XRD این 2 نمونه، فاز اکسید مس شناسایی نشد؛ در حالی که این فاز اکسیدیو همچنین فاز سولفید نقره با توجه به سیاه رنگ بودن ترکیباتشان از مهمترین عوامل تغییر رنگ سطح (کدرشدگی) به شمارمی روند. بنابراین با توجه به بررسی های انجام گرفته سیلیسیم موجود در آلیاژ در حفاظت سطح از تشکیل ترکیبات اکسیدی وسولفیدی مؤثر بوده است. این عملکرد گواه بر موفقیت آمیز بودن نقش عنصر سیلیسیم در محافظت از اکسیداسیون سطحی آلیاژاسترلینگ نقره است. همچنین مزیت دیگر عنصر سیلیسیم در آلیاژ نقره، کاهش سختی و در نتیجه حفظ خاصیت انعطاف پذیریآلیاژ استرلینگ می باشد؛ چرا که سختی آلیاژ آرژنتیوم نقره متناسب با درصد ژرمانیوم موجود در آلیاژ، بین 1/5 تا 2 برابراسترلینگ نقره اندازه گیری شده؛ در حالی که سختی آلیاژهای سیلیسیم دار کمتر از آلیاژ استرلینگ نقره بوده که این به معنایافزایش انعطاف پذیری این آلیاژ نسبت به نمونه آلیاژی ژرمانیوم دار است.

کلیدواژه ها:

آلیاژهای نقره ، آلیاژ نقره- سیلیسیم ، مقاومت به خوردگی ، مقاومت به کدرشدگی ، ریزساختار