معیارهای مهم حکمروایی شایسته شهری مبتنی بر سرمایه اجتماعی موثر نهادهای منتخب محله ای تهران

حکمروایی خوب به عنوان ضرورتی بنیادین برای نیل به پیشرفت و توسعه در مقیاسهای محلی، شهری و ملی از راه افزایش پا سخگویی، پایداری، پیشبینی پذیری تصمیمات دولت، همکاری و وجود سازمانهای غیر دولتی تلقی شده اســت. این مفهوم باید مبتنی بر مفروضــات هنجاری درباره چگونگی تصــمیماتی هســتند که باید از حیث اجرایی در سازمانها و ادارات با ساختارهای ر سمی و غیرر سمی اختیار شوند. کمی سیون حقوق بشر سازمان ملل، شفافیت، مسئولیت، پاسخگویی، مشارکت و تفاهم را به عنوان خصیصه های کلیدی حکمروایی خوب معرفی کرده است. مفهوم حکمروایی شهری که در مقیاس های گوناگون محلی، شهری، ملی و حتی بین المللی به کار میرود بر همیاری دولت و جامعه ی مدنی مبتنی اســـت. این مفهوم بر این اصـــل بنیادین اســـتوار اســـت که دولتها به جای آنکه به تنهایی مســـئولیت کامل اداره ی جامعه را در تمام ســـطوح آن بر عهده گیرند و به تعبیر دیگر حکومت کنند، باید در کنار شهروندان، بخش خصوصی و مردمی، به عنوان یکی از نهادها یا عوامل مسئول اداره جامعه محسوب شوند. با این تعبیر، دولت نقش تسـهیل کننده و زمینه سـاز توسـعه ی جامعه را در سـطوح ملی، محلی و شـهرداری ایفا میکند. با ورود شهروندان یا به مفهوم سازمان یافته تر آن جامعه ی مدنی، به عر صه ی تصمیم گیری و سیا ست گذاری، فرایند اداره شــهر از یک نظام اقتدارگرا و آمرانه به فرایندی مردم ســالار و مشــارکتی تبدیل خواهد شــد. با توجه به اینکه شهرها عرصه ی اصلی زندگی امروزی به شمار می آیند و بخش عمده ی پویش های اجتماعی در شهرها روی می دهد. مفهوم حکمروایی در مقیاس شــهر، اهمیتی ویژه مییابد. وضــعیت کنونی مدیریت شــهری درمناطق و نواحی کلان شهرها را به طور خلاصه میتوان در قالب موارد مهمی چون تکیه بر پروژه محوری به جای توسعه محوری، بی توجهی به آموزش شـــهروندان و مدیران و کارکنان نهادهای خدمات رســـان شـــهری؛ مدیریت و برنامه ریزی از بالا به پایین، چندپارچگی در مدیریت شـهری (وجود انواع تفرق های نهادی و سـازمانی در اداره شـهر) نبود و عدم اجرای طرحها و توسعه شهری عدم شفافیت و پاسخگویی (نبود حسابرسی و اطلاع رسانی)؛ کسب درآمد ناپایدار و رانتی برای تامین خدمات شهری؛ کوتاهی عمر دوران مدیریت مدیران شهری؛ بی مسئولیتی و بی برنامه گی و تاکید بر نگرش بخشی به جای نگرش سیستمی، تکیه بر ساختارها و نهادهای متمرکز و غیردموکراتیک و بی توجهی به نیازهای عمومی و مدنی بر شمرد. . هدف این مقاله شناخت و توجه به شاخص های حکمروایی خوب شهری در نظام برنامه ریزی شهری می باشد. روش تحقیق این مقاله از نوع تبیینی تحلیلی می باشد . یافته های تحقیق نشانی می دهد که توجه به رویکرد ساختاری این مسأله که نگاه ا صلی آن بیشتر به د ستاوردها و نتیجه عملکرد نظام مدیریت شهری ا ست ، می تواند همگرایی ، کل نگری و فراگیری همه ابعاد کنشگران و فرایندهای مؤثر بر حیات و توسعه شهری را در غالب تلاش هاو تحولات نظری در مطالعات مدیریت شهری دانست

کلیدواژه ها:

شاخص ، حکمروایی خوب شهری ، سرمایه اجتماعی نهاد محله ای