مطالعه ساختار لیتوسفر زاگرس با استفاده از منحنی های پاشندگی امواج سطحی

از داده های 10 ایستگاه باند پهن شبکه ملی لرزه نگاری ایران (INSN) در طول سالهای 2010 تا 2013 جهت مطالعه ساختار لیتوسفر منطقه (زون) زاگرس استفاده شده است. نقشه های لرزه خیزی فلات ایران حاکی از آن است که بیشترین انرژی آزاد شده در فلات ایران، در زون زاگرس اتفاق میافتد. کمربند چین خورده ی زاگرس و گسل های تراستی در این منطقه در اثر حرکات نسبی همگرا بین دو بلوک عربی و اوراسیا تشکیل شده که این حرکات از دوره زمین شناسی کرتاسه شروع شده است. هیچگونه مرز سطحی مشخصی برای کمربند گسلی و چین خورده زاگرس نمیتوان مشخص نمود و ساختار پوسته در مناطق مختلف این زون متفاوت میباشد. برای مطالعه این ساختارها، ما سرعت گروه و منحنی های پاشندگی امواج سطحی ناحیه ای نگاشتهای مختلف را مورد بررسی قرار دادهایم. منحنی های پاشندگی، با آنالیز مد بنیادی مؤلفه ی قائم امواج رایلی با استفاده از کد برنامه نویسی Surf98 (نرم افزار (CPS 3.30 در پریودهای 2 تا 60 ثانیه حاصل شده است. با معکوس سازی منحنی های پاشندگی، مدل تک بعدی ساختار سرعتی موج برشی تا حداکثر عمق 60 کیلومتر بدست آمد. نتایج بدست آمده، وجود ساختار لیتوسفری متفاوت در زون زاگرس را تایید نمود. به طوری که میانگین ضخامت پوسته از سمت غرب زاگرس (ایستگاه GHIR، قیر-کارزین) به سمت شرق زاگرس (زون سنندج-سیرجان)، افزایش میابد. عمق مرز موهو در زیر ایستگاه های SHGR، GHIR و NASN به ترتیب 40±3 کیلومتر، 41±3 کیلومتر و 55±3 کیلومتر محاسبه شده است. این افزایش ضخامت در نتیجه ی برخورد و تصادم دو بلوک عربی و ایران مرکزی در طول گسل معکوس اصلی زاگرس میباشد.

کلیدواژه ها:

ساختار لیتوسفر ، منحنی پاشندگی ، سرعت گروه ، امواج سطحی ، زون زاگرس