ارزیابی تجربی تاثیر الگوهای مختلف بارگذاری سیکلی بر رفتار مکانیکی تیرهای بتن آرمه خودتراکم الیافی

از زمان رواج طراحی لرزه اي بر مبناي عملکرد توسط آیین نامه هاي مختلف، نیاز به تعیین الگوهاي بارگذاري نماینده پررنگ تر شده است. مناسب ترین روش براي ارزیابی عملکرد اعضاي سازهاي، شبیه سازي تاریخچه بارگذاري میباشد که المان سازهاي حین زلزله متحمل خواهد شد. هدف یک الگوي بارگذاري نیز دستیابی به این مهم به شیوه محافظهکارانه میباشد. به دلیل مشابه نبودن هیچ دو زلزله رویداده در واقعیت، الگوي بارگذاري نماینده یکتا و بهترینی وجود ندارد. موضوع مهم محاسبه اثرات تخریبی تجمعی بواسطه بارگذاري سیکلی خواهد بود . اگر تخریب تجمعی وجود نداشته باشد، نیازي به بارگذاري سیکلی نخواهد بود. تعداد و دامنه سیکل هاي اعمالی به نمونه ممکن است از مطالعات تحلیلی حاصل شود که در آن مدل سیستم هاي سازه اي نماینده در معرض تحریکات زمین ناشی از زلزله نماینده قرار گرفته و پاسخ به صورت آماري مورد بررسی قرار میگیرد. الگوهاي بارگذاري متعدد با تاریخچه کمی متفاوت توسط آیین نامه هاي مختلف پیشنهاد شدهاند که این تفاوت مربوط به جزئیات آنها بوده و نه مفاهیم پایه اي. در این تحقیق به بررسی برخی از این الگوها پرداخته شده است. بدین منظور نمونه هاي بتنی از 4 طرح اختلاط شامل بتن خودتراکم حاوي الیاف فلزي 0.1، 0.2و 0.3درصدحجمی و بتن فاقد الیاف به عنوان بتن مرجع تحت 3 نوع تاریخچه بارگذاري قرار گرفته تا خصوصیات رفتاري این نوع بتن تحت بارگذاريهاي متفاوت مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد تا زمانی که دامنه هاي بارگذاري سیکلی کم می باشد، در تمامی الگوها نمونه رفتار خطی از خود نشان داده و پارامترهایی همچون سختی و مقاومت با اعمال سیکلهاي بیشتر تغییر چندانی نداشته، همچنین استهلاك انرژي و مقادیر میرایی نیز در عضو ناچیز خواهد بود اما پس از ورود به ناحیه غیرخطی، از طرفی با افزایش تعداد سیکل ها سختی و مقاومت کاهش یافته و از طرف دیگر استهلاك انرژي و مقادیر میرایی با توجه به نوع الگو به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، بتن الیافی ، بارگذاری شبه استاتیکی ، بارگذاری سیکلی ، الگوهای بارگذاری