مطالعه ناهمسانگردی لرزه ای در شمال غرب ایران با استفاده از فازهای S پوسته

در این پژوهش برای بررسی ناهمسانگردی در پوسته ی شمال غرب ایران با استفاده از دو فاز Sg و Ps از زمین لرزه های محلی و همچنین توابع انتقال گیرنده استفاده شده است. برای بررسی راستای ناهمسانگردی در پوسته بالایی منطقه اهر از 468 رکورد ثبت شده به مدت 13 روز در سه ایستگاه لرزه نگاری و به مدت 4 ماه در 10 ایستگاه شتاب نگاری مربوط به زمین لرزه ی 21 مرداد 1391 اهر- ورزقان استفاده شد. راستای غالب محور سریع موج برشی شمال شرق- جنوب غرب و با میانگین آزیموتی 150 درجه و میانگین بزرگای 0/038 ثانیه به دست آمد. این راستا با بیشینه تنش فشارشی در منطقه که N132ºE ± 2º است، مطابقت دارد. همخوانی این دو راستا نشان میدهد جهت گیری درزه و شکستها در امتداد بیشینه تنش حاکم در منطقه است. همچنین برای بررسی ناهمسانگردی در کل پوسته ی شمال غرب ایران با استفاده از توابع گیرنده که از سال های 1387 تا 1391 در 23 ایستگاه دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان که از ساحل آستارا تا دریاچه اورمیه مستقر هستند، استفاده شده است. میانگین بزرگای به دست آمده 0/44 ثانیه است. راستاهای ناهمسانگردی تقریبا در امتداد شمال- جنوب هستند. اما نزدیک به ساختارهای محلی تغییراتی دیده میشود. نزدیک کوه های تالش راستاهای ناهمسانگردی موازی با امتداد کوه ها است. گسله شمال تبریز نتوانسته تاثیر قابل توجهی روی راستاهای ناهمسانگردی بگذارد. نتایج ناهمسانگردی به دست آمده با استفاده از فاز Ps با مطالعات پیشین در گوشته بالایی مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

ناهمسانگردی لرزه ای ، اشتقاق موج برشی ، پوسته ، شمال غرب ایران ، راستای سریع موج برشی