فاطمه سلحشور دلیوند - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه تبریز
امیر حسین ناظمی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
محمد رضا یزدانی - محقق بخش فنی مهندسی موسسه تحقیقات برنج کشور و دانشجوی دکتری آبیاری و ز

با توجه به افزایش سرانه مصرف آب در کشور محدودیت منابع ابی افزایش جمعیت نیاز روزافزون کشور به امنیت غذاییو پایین بودن راندمان ابیاری در مزارع بازنگری روشهای ابیاری امری اجتناب ناپذیر بوده و در این راستا هرگونه تلاش در بخش کشاورزی بعنوان بزرگترین مصرف کننده آب و به ویژه زراعت برنج بعنوان پرمصرف ترین گیاه و رایج ترین کشت در شمال کشور که بیش از 75% سطح زیرکشت برنج کشور را تشکیل میدهد قابل توجه است برنج از یک سو به سبب قرارگیری در رده محصولات استراتژیک و از سوی دیگر وابسته بودن اقتصاد بخش قابل توجهی از جمعیت ساکن در مناطق شمالی کشور به کشت آن نیازمندمدیریت جدید در زمینه ابیاری است مهمترین محورها در زمینه بهبود مدیریت ابیاری در اراضی شالیزاری را می توان در چهار محور اصلی شامل ابیاری متناسب با فیزیولوژی گیاه مرحله های رشد ابیاری متناوب استفادها ز ابهای بازگشتی و تجهیز و نوسازی مزارع متمرکز دانست در مدیریت جدید رژیمهای مختلف ابیاری متناسب با فیزیولوژی گیاه درجهت افزایش محصول کاهش مصرف آب بالا بردن راندمان ابیاری کنترل علفهای هرز و جلوگیری از مانداب شدن اراضی شالیکاری اعمال میشود.