بررسی توانمندسازی اجتماعات محلی در محلات حاشیه نشین نمونه موردی ( شهر اهواز محله کوی سیاحی)

کوی سیاحی واقع در منطقه 6 شهر کلانشهر اهواز و بعنوان محله ای حاشیه نشین شناخته شده است ساکنین این محله در زمان جنگ تحمیلی به این محدوده مهاجرت کرده اند، هدف اصلی در این پژوهش شناسایی عمل شکل گیری حاشیه نشینی در کلانشهر اهواز محله (کوی سیاحی) و ارائه راهکارهای لازم می باشد. روش تحقیق این پژوهش براساس هدف توسعه ای کاربردی و براساس ماهیت از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد و از نظر زمانی مقطعی می باشد. گردآوری داده ها و اطلاعات این پژوهش طی دو مرحله انجام گردید، ابتدا بررسی های اسنادی و جستجوی کتابخانه ای برای یافتن سوابق تحقیق، بررسی ابعاد نظری آن در میان صاحب نظران و فعّالان این حوزه و برداشت از دستاوردهای تجربی پژوهش هایی که در این زمینه صورت پذیرفته است انجام گردیده است. نرم افرازهای نقشه کشی GIS ، همچنین، براساس تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدات و تدوین بهترین استرتژی، از مدل SWOT بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از مدل SWOT و تکیک دلفی درتحقیق حاضر نشان می دهد :جمع امتیاز وزنی عوامل داخلی 2/07 نشان دهنده (غلبه نقاط ضعف (w) بر قوت ها (s) و جمع امتیاز وزنی عوامل خارجی 1/35 کمتر از 2/5 است که نشان دهنده (غلبه نقاط تهدیدها بر (t) فرصت ها (o) درمحله حاشیه نشین کوی سیاحی است. واین نشان دهنده عدم مشارکت مردم در ساماندهی محل زندگی خود کوی سیاحی می باشد .

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، اسکان غیررسمی ، توانمند سازی ، فقر شهری ، مدل SWOT ، محله کوی سیاحی