گردشگری شهری و تحلیل ساختاری عوامل مؤثر در توسعة آن با تأكید برگردشگری سلامت در ایران

شهرها، ساختار اصلي شكل دهندة بسياري از گونه هاي گردشگري مي باشند. گردشگري شهري، از نخستين گونه هاي صنعت گردشگري مي باشد كه تقريباً در بازة سال هاي 1950 تا 1980 ، ايجاد شده و اكنون نيز در حال اوج گيري مي باشد. يكي از زيرمجموعه هاي گردشگري شهري، شامل گردشگري سلامت مي گردد كه در آن افراد با انگيزه درمان، به شهر يا كشوري ديگر سفر مي كنند. با توجه به اينكه امروزه افراد با درنظرگرفتن هزينه هاي سفر و درمان نسبت به انتخاب مكان مورد نظر اقدام مي كنند و با توجه به ظرفيت هاي مناسب ايران در گردشگري سلامت، در اين پژوهش برآن شديم تا با توجه به ظرفيت هاي موجود در گردشگري سلامت در ايران، عوامل و موانع تأثيرگذار بر توسعة اين شاخه از صنعت را شناسايي كرده و راهحلي براي بهبود آن ارائه دهيم. بدين منظور، از مطالعات صورت گرفته، شاخص ها استخراج و با روش تحليل ساختاري، عوامل مؤثر بر توسعة اين صنعت در ايران تحليل گرديد. نتايج پژوهش حاكي از اين است كه شاخص هاي مربوط به نهاد سياست گذار با متغيرهاي «شناسايي مزيت هاي نسبي قطب هاي درماني كشور» ، «تهيه اطلس گردشگري درماني موجود»، «وجود نهاد سياستگذار، سازماندهي كننده و ناظر»، «هماهنگي كامل نهادهاي مرتبط با گردشگري درماني»، «برندسازي براي ايران در حوزة درمان» و «تدوين استراتژي بازاريابي گردشگري درماني در سطح كلان و خرد» و شاخص هاي مربوط به تأمينكنندگان خدمات درماني با متغيرهاي «نظام ثبت، كنترل و آمارگيري از بيماران درمان شده خارجي» و «اخذ تأييديه هاي بين المللي كيفيت همانند jci توسط بيمارستان ها و مراكز درماني»، از عوامل مؤثر بر توسعة اين صنعت به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، تحلیل ساختاری ، گردشگری سلامت ، ایران