ارتباط بین توحید و معاد در نهج البلاغه و محوریت آنها در سبک زندگی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 4,069

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICRSL01_324

تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1399

چکیده مقاله:

مباحث توحید ومعاد در حقیقت یک واقعیت است . تمام امور دینی از اصول و فروع میتنی بر دو امر است ؛ یکی تصدیق به مبدا و دیگری تصدیق به معاد است . اگر توحید به معنای یگانگی و مدبر بودن خداوند در میان شرایع و سطح زندگی نمودار نباشد ، انسان دچار شرک خواهد شد و این ناسازگار با باور به معاد به معنی جریان داشتن زندگی پس از مرگ می باشد . بنابراین نمی توان ادعا کرد که با وجود تثلیث و شرک به خداوند هم می توان به معاد معتقد بود . امام علی (ع ) ارتباط توحید و معاد را در طول یکدیگر می داند نه در عرض . جایگاه مبدا و معاد در نهج البلاغه به حدی اهمیت دارد که امام علی (ع ) برآنست که اصل اعتقادی توحید اثبات می کند که جهان دارای شعور و حرکت به سمت کمال مطلق یعنی تکمیل کننده اصل توحید است . اهل توحید در همه ی ابعاد زندگی از جمله در عبادت و پرستش ، هدف دارد . در این مقاله سعی شده است با روش توصیفی - تحلیلی به نوع ارتباط بین توحید و معاد در نهج البلاغه و همچنین تبیین محوریت آنها درسبک زندگی مورد بررسی قرار گیرد .

نویسندگان

محسن نورایی

دانشجوی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازن