تاثیر آموزش هوش هیجانی بر خودمیان بینی دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل در سال تحصیلی 97-96

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مهارتهای هوش هیجانی بر خودمیان بینی در دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل میباشد. در این پژوهش از روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه این پژوهش دانش آموزان دبیرستان تیزهوشان پسرانه شهرستان زابل بودند. تعداد 30 نفر از دانش آموزانی که در پرسشنامه خودمیان بینی یک انحراف بالاتر از میانگین بود بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند دانش آموزان گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند، درحالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودمیان بینی لاپسلی(3(1996 در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد و سپس ابزار پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اجرا گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل ANCOVA و MANCOVA استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه وتحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین خودمیان بینی دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری وجود دارد و مهارتهای هوش هیجانی توانست باعث کاهش خودمیان بینی در گروه آزمایش شود. نتایج نشان داد آموزش هوش هیجانی بر خودمیان بینی دانش آموزان تیزهوش دبیرستان پسرانه تیزهوشان مؤثراست و باعث کاهش خودمیان بینی در دانش آموزان گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودمیان بینی ، دانش آموزان تیز هوش