مدل یابی رابطه هوش هیجانی با سلامت روان: نقش واسطه ای خود تنظیمی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی با سلامت روان با نقش واسطه ی خود تنظیمی است. به این منظور 300 دانش آموز از دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه شهر تهران مناطق 4 گانه ( 14، 15، 16، 17، که مشغول به تحصیل بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس سنجش هوش هیجانی سیبریا شرینگ ( 1996 )، مقیاس سنجش یادگیری خودتنظیمی میلر و همکاران (1996) و سلامت عمومی گولد برگ و همکاران (1979) پاسخ دادند. یافته های حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدل مورد نظر، برازش مناسبی دارد و خودتنظیمی نقش واسطه ای بین هوش هیجانی و سلامت روان ایفا می کنند و یافته ها نشان داد که رابطه معنا داری بین هوش هیجانی و سلامت روان وجود دارد و این متغییرها بصورت غیر مستقیم نیز با واسطه خودتنظیمی با هم رابطه دارند.%57 از سلامت روان توسط متغیرهای پژوهش تبیین شد. که در نوع خود تبیین خوبی است. نتایج نشان داد که رابطه معنا داری میان متغیر های پژوهش بطور مستقیم و همچنین بطور غیر مستقیم با نقش واسطه ای خود تنظیمی در این پژوهش وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سلامت روان ، خودتنظیمی