اثربخشی درمانگری مبتنی بر امید بر افزایش شادکامی دانش آموزان پسر

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی درمانگری مبتنی بر امید بر افزایش شادکامی دانش آموزان پسر بود. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش دانش آموزان پسر دوره دبیرستان شهر نورآباد بودند. نمونه پژوهش با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد که نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود. و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی(15نفر) و کنترل(15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه در معرض متغییر آزمایش(امید درمانی)قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه شادکامی آکسفورد((OHQ استفاده شد که در پیش آزمون و پس آزمون توسط افراد تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که، تاثیر درمانگری مبتنی بر امید بر افزایش شادکامی دانش آموزان پس از تعدیل نمره های پیش آزمون معنی دار بوده است .( P<0/05)

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، شادکامی ، دانش آموزان.