مقوله "لذت" و پیامدهای آن در مکاتب لذت گرا و تعالیم قرآنی

مکاتب لذت گرا با اصالت بخشی به مفهوم لذت در امور زندگی و برجسته سازی آن در بعد جسمانی و غرایز مادی سعی در بنیان سعادت در زندگی انسان و تعیین معیار ارزشهای اخلاقی داشته اند. از نگرگاه مکاتبی همچون کورنایی، اپیکور، راسل، بنتام و... که در گروه مکاتب لذت گرا از آن یاد میشود، ارزش اخلاقی بشر بر اساس لذات آنی و لحظه ای تعبیر میشود. در این میان تعالیم قرآنی در ماهیت لذت در زندگی بشری نگاهی متفاوت نسبت به مکاتب لذت گرا دارد و لذت حقیقی را در پیوند میان بعد جسمانی و روحانی معنا میکند؛ پژوهش حاضر بر آن است تا با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و با رویکردی تطبیقی به بررسی دیدگاه های مکاتب لذت گرا و تعالیم قرآنی در مقوله لذت و پیامدها و دستاوردهای حاصل از آن در زندگی بشری بپردازد. رهیافت های حاصل از پژوهش آنکه نقص معرفتی در شناخت کمال انسانی، تک بعدنگری در ماهیت انسان، انحطاط اخلاقی و تکیه بر لذات آنی همه بیانگر نقصی بنیادین در مکاتب لذتگراست که مکتب تربیتی اسلام با الگوهایی همچون کمال معرفت شناسی انسان، اهتمام به تمامی ابعاد انسانی و نیل به قرب الهی و لذت غایی در مقابل این مکاتب قد علم نموده و بر این اساس الگویی جامع جهت رشد و تعالی انسان ارائه داده است.

کلیدواژه ها:

لذت گرایی ، پیامدهای لذت ، مکاتب لذت گرا ، قرآن کریم