تعامل فقه و تربیت : از دیدگاه قرآن و معصومین و علم روانشناسی تربیتی

قرآن قریب به 1400 سال است که بر قلب مطهر پیامبر ص نازل شده است،در این کتاب الهی که حقیقتا برای تمامی بشر در تمامی عصرها آمده است از معارف عمیق عاطفی و روابط انسانی که همان تربیت انسان متعالی و کامل است ،سخن به میان آمده است.زبان قرآن که همان کلام خداست، زبان فطرت پاک انسانهاست که هر انسان خداجو و پاک دلی در پی آن است. در جای جای آیات قرآن کریم از روابط بشری و توصیه انسانها به احسان به یکدیگر سفارش شده است.قرآن کریم که پیامبر ص را رحمت للعالمین معرفی کرده است توصیه های تربیتی عمیقی را از طریق پیامبر ص برای مردم آورده است که خود رسول خدا ص الگوی تمام عیار اخلاق حسنه و رحمت است. این توصیه های تربیتی در قالب احکام فقهی به دست ما رسیده است که شاکله زندگی فرد مسلمان را تعیین می کند. اسلام به مبحث اخلاق بسیار اهمیت داده ،همانطور که حضرت رسول اکرم ص بیان نموده اند که انی بعثت لاتمم مکارم اخلاق.در این مقاله سعی بر این داشته ایم تا تعریفی کلی از فقه و علم روانشناسی تربیتی داشته باشیم و سپس طبق دسته بندی علم شخصیت انسان و عوامل تاثیرگذار بر تربیت انسان صحبت کنیم. فقه و تربیت تعامل نزدیک دارند اما همانطور که بحث خواهیم کرد اصل و مبنا در شیوه های تربیتی علم الهی است که در قا لب فقه بیان شده است.و عوامل تاثیرگذار بر تربیت و آموزه های تربیتی را از نگاه قرآن کریم و سیره ی اهل بیت ع معرفی کرده و نگاهی نیز به شیوه های نوین تربیتی داشته باشیم و پی ببریم آموزه های فقهی و شیعی همان راه تربیتی را در پیش گرفته که هر انسان پاک دل و آزاده فارغ از هر دین و مذهبی در پی آن است. گرچه با برخی از دیدگاه های منحرفانه نظریه پردازان علم روانشناسی و شخصیت تفاوتهای اساسی دارد.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، روایات ، سیره اهل بیت ع ، علوم تربیتی ، فقه ، روانشناسی شخصیت ، تربیت