بررسی رابطه رشد حركتی با موفقیت فراگیری ریاضی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسي عملكرد رشد حركتي دررفع اختلالات يادگيري در درس رياضي در دانش آموزان دوره اول ابتدايي منطقه گلبهار بود. پژوهش حاضر از نظر هدف جزو پژوهش هاي كاربردي محسوب مي شود و از نظر روش كار جزو پژوهش هاي توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان داراي اختلالات يادگيري در درس رياضي دوره اول ابتدايي شهر جديدگلبهار كه در سال تحصيلي 1398-99 مشغول به تحصيل هستند مي باشد .براي انتخاب حجم نمونه اصلي براي پاسخ به پرسشنامه هاي طراحي شده، از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد.ابتدا شهر گلبهار به چهار بخش شمال، جنوب، غرب و شرق تقسيم خواهد شد سپس از هر بخش به صورت تصادفي يك مدرسه انتخاب مي شود و پرسشنامه بين آنان پخش مي شود. حجم نمونه اين تحقيقبا استفاده از فرمول برآورد حجم نمونه كوكران 150 نفر برآورد شده است.آزمودني ها به پرسشنامه هاي تبحر حركتي لينكلن اوزرتسكي ( 1950 ) و پرسشنامه اختلالات يادگيري كلورادو ويلكات و همكاران 2011 پاسخ دادند. داده هاي حاصل از پرسشنامه به وسيله نرم افزار SPSS ورژن 25 تجزيه و تحليل شد نتايج نشان داد F مشاهده شده در سطح 0/05 معنادار بوده است و متغير رشد حركتي توانايي تبيين موفقيت فراگيري درس رياضي را به اندازه 54/9 درصد دارد. همچنين مشخص شد كه رشد حركتي به اندازه 74/1 درصد بر موفقيت يادگيري رياضي تاثير داشته است.لذا با افزايش رشد حركتي، موفقيت فراگيري رياضي در دانش آموزان افزايش مي يابد.

کلیدواژه ها:

رشد حرکتی ، اختلال یادگیری ، اختلال ریاضی