کاربست دیپلماسی عمومی در تحقق تمدن نوین اسلامی

مراد از تمدن سازی نوین اسلامی عبارت است از: پیشرفت همه جانبه مظاهر مادی و معنوی مسلمانان در دو بخش ابزاری و سخت افزاری، از قبیل علم، اختراع، اقتصاد، سیاست، اعتبار بین المللی و... و بخش نرم افزاری تمدن اسلامی، به عنوان حاکمیت »سبک زندگی اسلامی« در همه ی مظاهر زندگی؛ براساس عقلانیت دینی معرفتی، عقلانیت اخلاقی حقوقی، و عقلانیت ابزاری-جهت شکوفا کردن مادیات و دنیای مسلمانان در جهت پیشرفت دنیوی و سعادت اخروی طبق این تعریف از تمدن نوین اسلامی تحقق تمدن نوین اسلامی میتواند جایگاه جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک قطب علمی معنوی دنیای اسلام تثبیت کند و ایران به عنوان پرچمدار تمدن نوین اسلامی، این نظریه را در مقابل تئوریهای غربی، مانند نظریه پایان تاریخ فرانسیس فوکویاما و جنگ تمدنهای ساموئل هانتینگتون مطرح نماید. دیپلماسی عمومی با بهره گیری از ابزارهای گوناگونی همچون، تبادل فرهنگی و آموزشی، آموزش، سمینارها و کنفرانس ها، نمایشگاه ها، بازدید های حمایتی، سخنرانی ها، مدیریت ارتباط با رسانه ها، برند(سمبل سازی) ملی و نهادسازی به تحقق تمدن نوین اسلامی کمک نماید. با توجه به اینکه در ایران نهادهای متعددی متولی اجرای دیپلماسی عمومی می باشند می توان با بهره گیری از ظرفیت این نهادها گامی موثر در تحقق تمدن نوین اسلامی برداشت. در این پژوهش برآنیم با بررسی ابزارهای گوناگون دیپلماسی عمومی در ایران به تاثیر آن ها در تحقق دیپلماسی عمومی بپردازیم.

کلیدواژه ها:

تمدن نوین اسلامی ، دیپلماسی عمومی ، نهادهای دیپلماسی عمومی