نوآوری های مفهومیِ انقلاب اسلامی در عرصه دیپلماسی و روابط بین الملل با تأکید بر آموزه های قرآنی

آنچه در این مقاله به بررسی گرفته شده، تنها یک زمینه از سایر زمینه های ابتکارات انقلاب اسلامی در عرصه بین المللی است که به رهبریت امام راحل (ره) به وقوع پیوست و روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران همواره متأثر از آن بوده است. مهمترین نوآوری را که انقلاب اسلامی در روابط بین الملل به همراه آورد، تعریف نوی از »دیپلماسی« و »روابط خارجی« در ایران پس از رژیم »شاهی« و بازتعریف این سازوکار مهم، در عرصه بین الملل بود؛ که ما معتقدیم این تعریف، بر اساس آموزه های اصیل قرآن کریم و با تأثر از آنها عینیت یافته است. نوآوریهایی مانند تأسیس »دیپلماسی مقاومتی« در قبال مسائل جهانی، تأسیس »دیپلماسی متأثر از آموزه های دینی و قرآنی«، تأسیس مفاهیمی چون »استعمارستیزی«، »حمایت از مستضعفان جهان«، »استقلال دیپلماتیک«، »نفی شرق و غربزدگی« و بالاخره دیپلماسی مبتنی بر اصول »عزت«، »حکمت«، و »مصلحت«، از مهمترین ابداعات انقلاب اسلامی و تداوم آنها در ذیل رهبریت حکیمانه خلف شایسته امام راحل (ره) یعنی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ا(مُدَّ ظِلُه) بوده است. این مطالب به طور خلاصه و گذرا در این مقاله به بحث گرفته شده و به این پرسش که: چه رویکردی بر نظام سیاسی برخاسته از انقلاب اسلامی طی این چند دهه که از عمر انقلاب می گذرد، در قبال مسائل بین المللی حاکم بوده و سیاست خارجی جمهوری اسلامی چه تأثیراتی نسبت به مسائل جهانی داشته است؟ به طور خلاصه با تأکید بر آموزه های قرآنی پاسخ داده شده است.

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ، دیپلماسی ، آموزه های قرآنی ، سیاست خارجی ، روابط بین الملل ، جمهوری اسلامی