تاثیر دورکاری بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری در سازمان تعزیرات حکومتی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دورکاری بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری در سازمان تعزیرات حکومتی در شهر تهران در سال 1399 است.مورد مطالعه در این پژوهش کارکنان سازمان تعزیرات حکومتی در شهر تهران در سال 1399 است. روش: جامعه مورد مطالعه 200 نفر است. نمونه گیری به روش تصادفی ساده بود و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 127 نفر به دست آمد. برای سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه استاندارد دورکاری شامل 3 بعد و 20 گویه ، برای سنجش متغیر رفتار شهروندی سازمانی از پرسشنامه استاندارد اورگان و کانوسکی که شامل 15 گویه و از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون( 1973 ) با 20 گویه استفاده شد. پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی و از نظر هدف کاربردی بود. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آژمون کولموگروف اسمیرنف استفاده شد. با توجه به غیرنرمال بودن توزیع داده ها به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون اسپیرمن با نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها و نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که دورکاری بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کار تاثیر می گذارد و بین این متغیرها ارتباط معناداری وجود دارد و فرضیه اصلی پژوهش تایید می گردد. فرضیه فرعی اول بیان می کند انعطاف پذیری بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کار تاثیر دارد، با توجه به نتایج به دست آمده این فرضیه نیز تایید می شود. فرضیه فرعی دوم بیان می کند که اعتماد بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری تاثیر دارد. نتایج حاصل از پژوهش این فرضیه را تایید می کند. فرضیه سوم بیان میکند که فناوری اطلاعات و ارتباطات بر رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری تاثیر دارد نتایج حاصل از پژوهش این فرضیه را نیز تایید می کند و ارتباط معناداری بین متغیرهای پژوهش وجود دارد.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، رفتار شهروندی سازمانی ، کیفیت زندگی کاری ، سازمان تعزیرات حکومتی