ارائه مدلی مبتنی بر تاثیر ارشادگری بر آموزش پاسخگو در دانشگاههای علوم پزشکی کلان منطقه یک با رویکرد دانشگاههای نسل چهارم

زمینه و هدف: اساتید نقش مهم و غیر قابل انکاری در تحقق اهداف آموزشی و ایجاد موفقیت ایفا می کنند. لذا هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی مبتنی بر تاثیر ارشادگری بر آموزش پاسخگو در دانشگاههای علوم پزشکی کلان منطقه یک با رویکرد دانشگاههای نسل چهارم است . روش بررسی: پژوهش کاربردی حاضر در سال1398-99 با رویکرد ترکیبی (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی انجام شد.. جامعه آماری در بخش کیفی به تعداد 14 نفر از اساتید هیات علمی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و در بخش کمی از 1851 نفر از اعضای هیات علمی و حق التدریس دانشگاه های علوم پزشکی بر اساس فرمول کوکران تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها ازدو پرسش نامه محقق ساخته منتورینگ با رویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم و آموزش پاسخگو استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از آزمون‌‌های تحلیل مسیر و معادلات ساختاری در قالب نرم افزار های SPSS21 و PLS3.2 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که براساس ضرایب مسیر، بار عاملی 0/520 بین منتورینگ و آموزش پاسخگو برقرار است و مقدار آماره تی (11/204) در خارج بازه (2/58 و 2/58-) قرار دارد ، تاثیر منتورینگ بر آموزش پاسخگو در سطح 0/99 معنی دار شده است. نتبجه گیری: نتایج نشان داد رابطه بین منتورینگ و آموزش پاسخگو تأیید و تاثیر منتورینگ بر آموزش پاسخگو در دانشگاه علوم پزشکی کلان منطقه یک بارویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم مثبت و معنادار می‌‌باشد.

کلیدواژه ها:

ارشادگری ، آموزش پاسخگو ، دانشگاه علوم پزشکی ، منطقه 1