نظریه كریستوفر الكساندر در مورد كلیت و كاربرد آن در جغرافیا

فضاي جغرافيايي از چيزهايي ساخته شده است ، نهادهاي منسجم فضايي مانند رودخانه ها، ساختمان ها، خيابان ها و شهرها . شكي نيست كه سطح زمين فضاي خوبي است. با اين حال ، خوبي ها از يك مكان به مكان ديگر متفاوت است و همچنين مي تواند با گذشت زمان تغيير كند (براي مثال ، يك فضا مي تواند مكان بهتري شود). به طور خلاصه ، خوب بودن فضا براساس ديدگاه جديد فضا از نظر ساختاري يا عيني است: فضا نه بي جان است و نه خنثي ، اما يك ساختار زنده است كه قادر به زنده بودن بيشتر يا زنده بودن كمتر است. يك چيز با درجه خاصي از يكپارچگي، ساختار زنده ناميده مي شود. در حالي كه متخصصان و معماران شهري مسئوليت برنامه ريزي ، طراحي و ساختن شهرها و ساختمان هاي پايدار را دارند ، اين جغرافي دانان هستند كه سطح زمين را مطالعه مي كنند. در مجموع ، جغرافيدان ها ، متخصصان شهري و معماران قصد دارند تا محيط هاي بهتر و پايدار ساخته شود. در اين مقاله به كاربرد نظريه الكساندر در جغرافيا مي پردازيم.

کلیدواژه ها:

کلیت ، ساختار زنده ، نظریه مراکز ، کریستوفر الکساندر