بررسی مشكلات حاشیه نشینی شهر تبریز

زندگي كلانشهري وجه رايج زيست بيشتر ساكنان كره زمين شده است به تبع ان جهان به سرعت در حال شهري شدن مي باشد.درجه ي بالاي شهر نشيني در اين دوره ها به توسعه ي صنعتي در كشور هاي توسعه يافته وابسته بود و در اين سال ها شهر هاي بزرگ به عنوان كانون اصلي صنايع،منابع ،امكانات و فعاليت هاي تجاري و فرهنگي شناخته مي شدند لذا در دهه هاي اخيرشاهد بروز مشكلات متعددي در كلانشهر هاي جهان بخصوص در شهر هاي در حال توسعه هستيم كه تحت تاثير اين نگاه مي باشند، چراكه روشن است اين افزايش طي مدت كوتاهي منجر به افزايش شتاب الود جمعيت شهري،حاشيه نشيني،كمبود منابع امكانات ،نارسايي حمل و نقل عمومي،سيماي نامطلوب،پايين امدن سطح بهداشت عمومي و سلامتي،فقدان شغل رسمي و درامد كافي،فقدان امكانات اموزشي ورفاهي،وجودخرده فرهنگ هاي خاص مناطق كوچك،اشوب هاي اجتماعي،مسكن غير قابل اطمينان،فقر،تخريب شديد كيفيت زندگي و سرزندگي شهروندان وساير پيامد هاي فرهنگي اجتماعي سياسي اقتصادي روانشناختي ومديريت شهري خواهدشد. لذا بر اين اساس هدف مقاله حاضر بررسي مشكلات حاشيه نشيني تبريز مي باشد و به دنبال يافتن پاسخ به اين پرسش مي باشد كه چرا راهكار هايي عملي وعلمي منطبق بر شرايط كنوني شهر تبريز براي حل اين معضل از سوي متخصصان و مديران شهري ارائه نمي گردد كه هم رضايت شهروندان وهم رضايت مديران شهري را جلب كند.پژوهش حاضر به لحاط بكارگيري نتايج تحقيقات از نوع كاربردي بوده و روش توصيفي تحليلي داشته است محدوده مورد مطالعه مناطق حاشيه نشين شهر تبريز وزمان بندي اجراي نظرسنجي و مصاحبه پژوهش سال 98 مي باشدنتايج نشان مي دهد عواملي نظير:نوع نگرش مديران شهري نسبت به اين پديده وناتواني درگزينش رفتار و اقدام مناسب جهت جلوگيري ازاين پديده ونبود امار دقيق واطلاعات كمي وكيفي ازآخرين وضعيت حاشيه نشيني،جاذبه شهرنشيني وعدم توزيع متعادل وبرابر امكانات در مبدا براي مهاجران از مهم ترين موانع حل مشكل شهر نشيني تبريز مي باشد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، جامعه شناسی ، شهر ، تبریز ، مهاجرت ، جاذبه شهری ، توسعه ، اسکان غیر رسمی ، جهانی شدن ، اسکان موقت